Здесь Елецкого играют!
ГОРЯЧКА (γар'ач'ка), -и, ж. 1. Болезнь с высокой температурой, преимущественно тиф. Гар'ач'ка звал'и... йета ш'ш'ас — т'иф стал'и зват', а тада: γар'ач'ка (22). С'астра пъм'арла в γар'ач'к'и, т'иф γълавной был (27).
2. Горячность, вспыльчивость. Йа схват'илъ γ'ир'у. У мн'а γар'ач'к'и хват'ит', Вас'ан'у ф тыл вдар'ила (х). Друγой рас Клашкъ абγър'ач'иццъ, малъ л'и, γар'ачкъ, атруγаит' йийо [свекровь], а ана фс'о: Клашкъ, Клашкъ (1).
|| перен. О вспыльчивом человеке. Дъв'адут' да зла ил' да γар'ач'ива, и пайд'от' драка... вон Ман'ушъ, γар'ач'къ нъ γар'ач'ку нъл'ат'ит'... ты сказал слова, а ана д'ес'ит' (3). Адна хъраша, а друγайъ йиш'ш'о хужъ, бран'ч'ивыйи, вот γар'ач'къ нъ γар'ач'ку нъл'ит'елъ, ч'иво н'и спрас'и, — фс'о бран' адна (1).
<> Под горячку — под горячую руку. Йа н'и γутар'у с' н'им, а ход'у. Он руγаицца, п'йанай, а пъд γар'ач'ку пъпад'еш — и γалоднай (6). Пъд γар'ач'ку пъпад'ош, то уб'йу (3).
По горячке — то же, что под горячку. Йа т'иб'е пъ γар'ач'к'и ч'иво хош наγъвар'у (х).
|